تأثیر ۸ هفته برنامه تمرین هوازی بر اختلالات تغذیه ای و ترکیب بدن دانشجویان دختر غیرورزشکار دانشگاه علوم پزشکی گیلان

زمینه و هدف: در این پژوهش، تأثیر 8 هفته برنامه تمرین هوازی بر اختلالات تغذیه ای و عوامل منتخب بدنی دانشجویان دختر غیرورزشکار دانشگاه علوم پزشکی گیلان بررسی شد. روش بررسی: این تحقیق نیمه تجربی به روش پیش آزمون و پس آزمون بر روی 263 دانشجوی دختر غیرورزشکار دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد، از بین این تعداد، 21 دانشجو که نمره بیشتر یا مساوی 20 در پرسشنامه نگرش غذایی-26 داشتند، به ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺳﺎده ﺑﻪ دوﮔﺮوه تجربی (11 نفر) و ﻛﻨﺘﺮل (10 نفر) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ. ﮔﺮوه تجربی ﺑﻪﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ و ﻫﺮﻫﻔﺘﻪ 2 ﺟﻠﺴﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻫﻮازی با شدت 75-60% ضربان قلب بیشینه اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ، ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. قبل و بعد از دوره تمرینی؛ قد، وزن، چربی زیرپوستی، دور کمر و دور لگن با استفاده از ابزار استاندارد برای هر دو گروه کنترل و تجربی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمیرونف و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/0p< در نظر گرفته شد یافته ها: در این مطالعه، برنامه تمرین هوازی بر متغیرهای اختلال تغذیه، bmi، whr و درصد چربی، اثر معنی داری داشت (05/0p<)، اما بر وزن بدون چربی تأثیر معنی داری نداشت (05/0p>). بین دو گروه کنترل و تجربی در متغیرهای اختلال تغذیه، bmi و درصد چربی، تفاوت معنی داری مشاهده گردید (05/0p<)، اما بین متغیر های وزن بدون چربی و whr، تفاوت معنی داری دیده نشد (05/0p>). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد انجام تمرین هوازی با شدت متوسط می تواند به عنوان یک راهکار درمانی مؤثر و کم هزینه برای کاهش اختلالات تغذیه ای و ﺑﻬﺒﻮد ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺑﺪن افراد دارای اختلالات تغذیه مورد استفاده قرار گیرد.